Recht vinden bij de rechtbank

Maar liefst €5.603,17 aan proceskosten heeft de rechter toegewezen op een schadevergoeding van €1.102,26 voor een auteursrechtschending. Terwijl het zonder rechtszaak opgelost had kunnen worden omdat de website direct verwijderd is en gedaagde buitengerechtelijk voor €1.450,- had willen schikken. Met deze uitspraak duwt de rechter een klusjesman de financiële afgrond in. En zo gaat dat vaker:

Het is al jaren een oneerlijke strijd.

2008: 15jarige moet €4.000 betalen voor een foto van Johan Cruijff.

Voor meer verhalen zie dit bord op Pinterest.

Rechters wijzen bij een auteursrechtschending de gevorderde, zwaar opgeklopte, licentievergoeding toe met een opslag plus forse proceskosten. Zelfs als aangetoond is wat een marktconforme vergoeding is of dat het gevorderde tarief alleen onvrijwillig betaald is via schikkingen en vonnissen.

Rechters die van deze vaste jurisprudentie afwijken worden teruggefloten:

• Opslag 100% wegens ontbreken naam in hoger beroep toegewezen terwijl de naam van de fotograaf niet ontbrak. Notabene op een licentietarief van €250 waar ter zitting van was aangetoond dat het werkelijke tarief slechts €4,50 bedroeg.
• Geen zeer eenvoudige zaak omdat er uitvoerig verweer is gevoerd oordeelde het hof. Daarom volledige proceskostenveroordeling plús alle kosten van het hoger beroep. In totaal moet de stichting, die een website had overgenomen van een opgeheven stichting, €10.000 betalen voor 4 stockfoto's waarvan niet meer aangetoond kon worden dat het toegestuurde persfoto's waren.

Een auteursrechtschending is een onrechtmatige daad waarbij je de daadwerkelijke schade dient te vergoeden. Rechters handelen de schade voor een ‘onbedoelde inbreuk op kleine schaal’ en een ‘grove auteursrechtschending’ hetzelfde af. Samen met de volledige proceskostenveroordeling bij IE-zaken is dat de reden waarom bijna niemand het voor de rechter durft te laten komen en er geschikt wordt voor buiten proportionele bedragen.

Het is een lucratief verdienmodel en er komen steeds meer bedrijven die voor dit doel auteursrechten van anderen verwerven of vertegenwoordigen.

Zo worden er al sinds 2007 boetes geïncasseerd voor een foto van de ontsnapte Bokito door een beroepsfotograaf die de auteursrechten kocht van een amateurfotograaf. Een bezoeker die als een van de weinige duidelijke foto's had gemaakt.

Je kunt je afvragen of een dergelijke foto überhaupt voor bescherming in aanmerking moet komen omdat plaats en tijdstip 99% van de waarde bepalen. En hoezo is er persoonlijkheidsschade omdat de naam van de beroepsfotograaf ontbreekt op het werk van een amateurfotograaf?  

Terug naar de zaak aan het begin van dit artikel:

• De rechter heeft een misgelopen licentievergoeding met opslag van 100% wegens ontbreken naam toegewezen terwijl eiser geen licenties van de copywriter verkoopt.
• Er is gelijk een advocaat ingeschakeld terwijl het opgelost had kunnen worden met een belletje of een DCMA-melding.
• De schadevergoeding is bij dagvaarding verhoogd van €1.000 naar €3.045.

Normaalgesproken genoeg argumenten voor hoger beroep ware het niet dat bij auteursrechtschendingen vaste jurisprudentie wordt gevolgd en er niet gekeken wordt naar het individuele geval.

De advocaat van de tegenpartij wees alvast op de risico's van hoger beroep:

"zal hij wederom aanspraak maken op de volledige vergoeding van zijn juridische kosten op grond van artikel 1019h Rv. Dit betekent dat u ook in hoger beroep de juridische kosten (een bedrag van tenminste €6.000,- ) zal moeten vergoeden wanneer het Hof oordeelt dat de inbreuk weldegelijk vaststaat."

Bij het Juridisch Loket konden ze weinig doen:

"Het betreft namelijk een auteursrechtkwestie. Dit vraagt specialistische kennis die wij niet bezitten. ... Het Juridisch Loket adviseert en informeert niet in kwesties die betrekking hebben op een onderneming."

IE-advocaten die ik benaderde voor hoger beroep reageerden weinig hoopvol:
"hoe onsympathiek ik de commerciële jacht op niet-commerciële websites waar vaak uit onwetendheid wat onhandig is geopereerd, ook vind"

"op basis van mijn ervaring met schadeberekening denk ik eerlijk gezegd dat uw cliënt zwak staat voor hoger beroep... de schadevergoeding komt mij niet buitensporig voor"
"In het IE-recht zijn die proceskostenveroordelingen fors hoger... dát er een inbreuk is geweest lijkt wel vast te staan. Dus of hij wat met een hoger beroep opschiet is maar zeer de vraag."
"De proceskosten zijn inderdaad hoog, maar dat ligt aan het feit dat er in auteursrechtzaken een vergoeding van de daadwerkelijk gemaakte kosten wordt gegeven. Dat zal in hoger beroep niet anders worden."

Recht vinden bij de rechtbank als auteursrechtschender lijkt dus onmogelijk. Voor rechthebbenden staat een legertje aan geldwolven klaar die dolgraag procederen, voor de vermeend inbreukmaker is er niets*.

Zolang rechters mee blijven gaan in de idiote bedragen die geëist worden zal de commerciële jacht op (vermeende) inbreukmakers voortduren. Met een overbelasting van ons rechtssysteem en verspilling van belastinggeld door bagatelzaken als gevolg.

De klusjesman heeft nog ruim een maand om hoger beroep aan te tekenen... Hulp en tips zijn welkom!

Update 22 december 2022
Hoger beroep is zelfs met toewijzing van een advocaat door de orde niet gelukt. Bizar om te constateren dat zoveel rechters en advocaten bij IE-zaken niet gaan voor gerechtigheid.
En weer een nieuwe zaak waar de rechter volledig uit de bocht vliegt wat betreft schade en proceskosten en auteursrechttrollen een vrijbrief geeft.

* Teken en deel de Petitie voor geschilllencommissie fotoclaims om daar een eind aan te maken.

Mijn eindeloze reeks artikelen over onredelijke auteursrechtenclaims met een kleine bijdrage sponsoren? Klik hier.
Een onredelijke sommatiebrief gekregen en juridische hulp nodig? Klik hier.