Verouderde auteurswet

Je hebt tegenwoordig geen dure apparatuur meer nodig om goede foto's te maken en met de komst van internet is het publiceren van foto's een makkie. Het aantal inbreuken op auteursrechten is hierdoor fors gestegen en er worden massaal inbreukbrieven verstuurd. Iedereen die met een onredelijke foto-claim bij mij aanklopt hielp ik gratis. Daar ga ik mee stoppen, vanaf heden verwijs ik je hiernaar door. Uiteraard blijf ik inzichten en tips delen om je aan te moedigen niet klakkeloos te betalen!

Als ervaringsdeskundige weet ik hoe schofterig het eraan toe gaat, doch rechtszaken voeren heeft weinig zin zolang rechters de trucs van de copyrightmaffia niet doorzien. Inbreukzaken zijn een kat-en-muis-spel geworden en het is onbegrijpelijk dat er niet ingegrepen wordt door het OM.

Reden waarom ik mijn energie ga richten op een kleine wetswijziging en ga pleiten voor een commissie die de rechter adviseert bij auteursrechtszaken met online gepubliceerde foto's.

Verouderde auteurswet
Artikel 8 en 9 van onze auteurswet stammen uit 1912 en lopen achter op het digitale tijdperk. Men heeft het nog over "in druk verschenen". Op papier blijft de naam van de fotograaf voor eeuwig zichtbaar als die naam bij de foto staat. Online niet, zodra je een foto deelt valt een naam erbij weg. Foto's zijn losse bestanden, teksten erbij zitten er niet aan vast.

Ik schat dat meer dan 90% van de issues met foto's zijn opgelost als bovenstaande wijzigingen worden doorgevoerd. Bij een foto zonder naam erop moet gekeken worden naar de bron. Heeft de bron de foto rechtmatig zonder naam erop uitgereikt of gepubliceerd dan kunnen de rechten alleen uitgeoefend worden via de bron. Is de bron een rechtspersoon en is de foto zonder naam erbij openbaar gemaakt dan is zij zelf de rechthebbende.
Heeft de bron de foto onrechtmatig zonder naam erop uitgereikt of gepubliceerd, bijvoorbeeld door de naam weg te snijden, dan vallen alle publicaties daarna onder vervolgschade die de bron aan te rekenen zijn.
Momenteel is het zo dat degene die een naamloze foto met toestemming van de bron gebruikt van de rechter hetzelfde moet betalen als degene die de naam van de fotograaf wegsnijdt en de foto als zijnde van hemzelf presenteert. Die eerste is volledig te goeder trouw, die ander doet het met opzet voor eigen gewin.

Lijdelijke beoordeling
Andere oorzaken waarom deze "bedrijfstak" zo floreert zijn:

• Een rechter controleert niet of het daadwerkelijk een inbreuk betreft op de rechten van de eiser.
• De tarieven van Stichting Foto Anoniem worden als een standaard gehanteerd in plaats van dat er gekeken wordt naar de daadwerkelijke schade.
• De rechter bepaalt of een foto origineel en uniek genoeg is terwijl deze daarin niet deskundig is.
• Proceskosten mogen verhaald worden waardoor het een verdienmodel is voor juristen.

Het levert afschrikwekkende vonnissen op waardoor slechts een enkeling het tot een rechtszaak durft te laten komen. 
Ik pleit bij online gepubliceerde foto's voor een verplichte controle door een onafhankelijke commissie. Is de foto origineel en uniek genoeg? Is het daadwerkelijk een inbreuk? Is eiser degene die de rechten mag uitoefenen? Welke tarieven zijn marktconform voor dit type gebruik?
Een controle in de plaats van een kostbare hoorzitting. Het zal de rechter ontlasten en rechtvaardigere vonnissen opleveren.

Ik ga proberen dit in de Tweede Kamer te krijgen.
Mocht je daar mensen kennen, deel!

Als je mijn strijd tegen de copyrightmaffia waardeert en mij wilt steunen... Een bijdrage voor de opgelegde boete is nog steeds welkom. Dat kan via deze link met iDeal.