Dat dit probleem zich al jaren op grote schaal voordoet realiseerde ik me pas na mijn vonnis en de vele mailtjes van mede-gedupeerden die ik daarover kreeg. Meer dan 30 stukjes heb ik sindsdien over de copyrightmaffia geschreven, journalisten benaderd en er vaak over getwitterd.
De laatste gedupeerde die mailde is een ZZP-er die onbezoldigd voor een krantje van de voedselbank schreef en een claim kreeg van ANP op zijn Kvk-gegevens. Een inbreuk op een datum dat zijn Kvk-inschrijving nog niet eens bestond. Desalniettemin wees de rechter de claim toe. Een vraag om een gesprek over de ontstane situatie aan Johan Groeneveld van ANP werd afgewezen door ene Bas van Beek.
Dat lijkt de tactiek van ANP. Volledig geautomatiseerd foto's scannen en alles en iedereen beboeten waarvan ze de adresgegevens kunnen achterhalen bij de Kvk. Ongeacht of het een inbreuk is of niet. Ongeacht of de inbreuk voor geldelijk gewin gemaakt is of niet. En niet het gesprek aangaan om te kijken wat een redelijke oplossing is.
Stukjes over mijn vonnis hadden tot voor kort een merkwaardige insteek. Zo eindigde dit stukje met:
"Voor de vrouw een pijnlijke uitkomst, voor de auteursrechthebbende een mooie uitspraak in de strijd tegen het onrechtmatig gebruiken van andermans foto’s."
Wat deze juristen vergaten te vertellen is dat de proceskosten geliquideerd zijn. Dat rechtszaken veel belastinggeld kosten en rechters proceskosten steeds makkelijker liquideren om de tsunami aan neuzelzaken te stoppen. Waardoor het geld gaat kosten om je recht te halen, ook als je daadwerkelijk wat te claimen hebt.
De kop van een ander stukje was:
"Auteursrecht: ook een foto op een persoonlijk blog is een inbreuk."
Dat het een inbreuk was stond niet ter discussie. De inbreuk vond weliswaar, zoals deze jurist schrijft, plaats op een persoonlijk blog, doch in het vonnis staat wat anders:
 |
| Uit het vonnis. |
"Kan iedereen erop kijken of is het afgeschermd?" "Mensen die de foto wél kopen weten ook niet hoe vaak een foto bekeken wordt." "Op een foto van 20 jaar oud zit ook auteursrecht." "Je kunt niet achteraf onderhandelen over de vraagprijs." "Je hebt wel precies die foto uitgekozen." "Als u het zo ver laat komen tot incasso.." "Denkt u soms dat de wet niet voor u geldt?"
Ik begrijp tot op de dag van vandaag niet dat een rechter kan denken dat ik verkleedkleren probeer te verkopen met een foto van een legbatterij.
Ik kan de rechter juridisch (!) niets verwijten, zij mag geloven wie zij wil. Eiser is degene die mij aangeschreven heeft via de Kvk-inschrijving van Artoek, Eiser is degene die met 3 gemachtigden naar de zitting kwam om het groter te doen lijken dan wat het is. Eiser is degene die de rechter meldde dat eerlijkefoto.nl alleen voor particulieren gold (en dus niet voor mij).
Een derde stukje was op het inmiddels opgeheven oude-boze-witte-mannen-blog Daskapital.nl. Strekking was dat bloggende mama's net zoals iedereen €214,- per jaar behoren te betalen voor een foto van Hollandse Hoogte. Kenmerk van oude boze witte mannen is dat ze geen idee hebben hoe het IRL eraan toe gaat.