Ik heb er een beetje een dubbel gevoel over. Ik vind het een hele leuke techniek, maar het materiaal en daarmee de eindproducten zijn niet duurzaam. De elastiekjes verouderen, worden hard, kun je niet te vaak uitrekken en hergebruiken.
 |
| Mam, zei ze direct nadat ze klaar was. Maak ff een foto, dan kan ie weer uit elkaar |
Desalniettemin is er met een 10-jarige in huis geen ontkomen aan. De 14-jarige voelt zich eigenlijk te oud, maar als niemand kijkt pakt ze het loombord van haar zus. En ze maken echt vanalles. Behalve armbandjes dan. Op moederdag kreeg ik een hartjessleutelhanger. Die het 3 weken volhield.
 |
| Sleutelhanger nummero 2 heeft het 4 weken uitgehouden. |
Jongste heeft zelfs meegedaan aan een loomwedstrijd. Bij het wolstalletje in Berkel.
 |
| Het beestje op het potlood dat omhoog klimt is van haar. |
Ik bestelde in ruil voor een zakje huidkleurige loombandjes een Pippi. Maar jongste kon geen filmpje of foto-instructie vinden. Waarop oudste zei dan bedenk ik er zelf wel eentje.
 |
| En ze heeft er gelijk een instructiefilmpje van gemaakt!! |
Erg grappig om te zien hoe de tijd veranderd is. Vroeger kocht je boekjes of tijdschriften voor instructies en voorbeelden. Tegenwoordig vinden ze alles op internet! En zetten ze ook alles op internet.
Da's wel weer heel handig voor moeders. Want nu hoef ik niets voor te doen of uit te leggen. Ik weet dus zelf niet hoe het werkt en heb nog niets gemaakt :-).
Dat was pakweg 10 jaar geleden wel anders.
 |
| Die goede oude tijd. Scoubidou! |