Ik was geeneens klaar met de website, er stond zelfs nog een waarschuwingsmelding van de winkelhost in de bestelbevestiging. Toch werd de bestelling, via een postoverschrijving, netjes betaald.
Ik ben gestart met enkele producten van een werkgelegenheidsproject in Bangladesh
en producten die ik zelf maakte zoals knisperdoekjes, kinderkettingen en strijkprintjes. Uit tijdgebrek, maar ook omdat je qua prijs moet concurreren met het uurtarief in lage-lonen-landen, liet ik de zelfgemaakte producten al snel vervallen en beperkte ik me tot het ontwerpen van de producten.
 |
| Deze Traasbabietjes zitten inmiddels in groep 7 of 8 vermoed ik. |
Het was een andere tijd. Google was nog geen marktleider. Een gratis advertentie op marktplaats werd binnen een paar dagen 5.000x bekeken. Er stonden 20 advertenties in de rubriek carnavalskleding, waarvan er 15 van mij afkomstig waren. Het hebben van een webwinkel was voldoende om honderden bezoekers te trekken. Je adverteerde wat op marktplaats, meldde je aan bij startpagina's en dat was het.
"Eenoog in het land der blinden".
Najaar 2004 was uitzonderlijk. Vanaf eind augustus al kreeg ik de Pieten- en Sinterklaaspakjes niet aangesleept. Pietenpakjes waren offline mondjesmaat verkrijgbaar. Sinterklaaspakjes voor kinderen had ik zelfs nog nooit gezien. Het jaar erop had ik groot ingekocht, maar waren ze offline ineens overal verkrijgbaar. Bij de C1000 kon je ze zelfs met zegeltjes sparen. Tegenwoordig verkoop ik nauwelijks nog pietenpakken.
Niet dat het maken en beheren van een webwinkel zo makkelijk was toendertijd. Gedrochten van webwinkelbouwsystemen. Nog geen digitale camera. Ik scande de foto's in. Het filmrolletje liet je afdrukken zonder dat je wist of de foto's wel gelukt waren. Het overgrote deel van de Nederlanders had geen internetbankieren. iDeal bestond nog niet. De webwinkel zag er niet uit, zelfgemaakt in Frontpage, met het winkelgedeelte draaiend in een frame. Zonder rubrieken, de klanten moesten de hele collectie doorscrollen om iets te kunnen vinden. Maar dat deden ze destijds gewoon.
Pas halverwege 2008, mede dankzij het exploderende aantal startende webwinkels, realiseerde ik me dat mijn idealbeeld dat een mooi duurzaam en eerlijk product vanzelf verkoopt via internet niet meer klopte. Nieuwe klanten komen niet vanzelf. Free publicity is geen vanzelfsprekendheid. En vooral dat vindbaarheid een kunst is waarin je moet investeren.
Ik was niet langer de enige Eenoog in webwinkelland.
Begin 2009 een professionele website laten maken. Met rubrieken. Met afzonderlijke productpagina's. Met leesbare code voor de zoekmachines. De dag van live gaan was een memorabele, dat lees je hier.
Afgelopen zomer de website alweer verhuisd naar een andere winkelhost. En dit keer zelf gesleuteld en gebouwd.
En nu, 10 jaar later..... De markt is slechter dan ooit. Het aantal stoppende webwinkels is voor het eerst groter dan het aantal startende. Voor Artoek grote klanten als kinderdagverblijven en (startende) verkleedkistverhuurbedrijven zijn weggevallen.
Maar Artoek gaat gewoon door uiteraard. Op naar de volgende 10 jaar. Artoek kan niets anders. Artoek vindt de webwinkel te leuk. Artoek beunt er buiten de webwinkel ongediplomeerd wat bij. Met SEO enzo. Vindt Artoek ook erg leuk.
Afgelopen week de webwinkel een nieuw smoeltje gegeven.
Kom even kijken!
En vanaf nu elke week op woensdagmiddag 12 uur een nieuwe aanbieding op de homepage.
PS via de nieuwsbrief vandaag een extra aanbieding. Schrijf je in voor de nieuwsbrief (zie linkerkantlijn) of bekijk de nieuwsbrief via het archief.
Update 15 mei 2013. Reacties zijn ivm spam-aanvallen op dit bericht gesloten.