Daar begint het de laatste tijd op te lijken voor de hardwerkende webwinkelier. Hij moet vechten tegen de volgende 3 windmolens:
1. De amateurs
De vele goudzoekers in deze branche die niet kunnen rekenen. Die niet weten hoe een kostprijs tot stand komt, dat kosten terugverdiend moeten worden, dat ze btw moeten heffen over de verzendkosten, die hun uren niet in rekening brengen. Als ze na 1 à 2 jaar doorkrijgen dat ze nauwelijks of geen winst maken verdwijnen ze weer. En dan staan er weer nieuwe goudzoekers klaar.
De hobbyisten. Die het doen omdat het zo leuk is en niet als broodwinning. Die hun uren daarom niet doorberekenen. Die zo klein blijven dat ze geen btw hoeven af te dragen. Die eindeloos gratis tutorials produceren.
2. De webwinkel als marketingtool
De grote ketens met honderden offline filialen en 1 webwinkel. De webwinkel dient als marketingtool voor de offline filialen. "Gratis afhalen in de winkel". Daarmee lok je de consument naar de winkel. Daar gaat geld bij. En veel ook -> orderpicken, pakbon en factuur uitdraaien, verpakken, transport naar de winkel en de kassamedewerker zoekt zich wezenloos op het moment van afrekenen.
Alleen de Ikea lijkt het te snappen. Alle artikelen staan online, maar je kunt ze niet kopen! Wel kun je zien of ze op voorraad zijn in het dichtsbijzijnde filiaal. Logistiek kost namelijk geld. Verzamel- en transportservice bieden ze aan tegen kostprijs; vanaf € 54,- incl. btw.
3. De zeepbellen
De bedrijven die alleen bezig zijn met marktaandeel veroveren en niet met winst. Die grote investeerders achter zich hebben staan. Eerst de markt maar eens veroveren, geld verdienen komt later wel. Reclame, heel veel reclame. "Laten de klant schreeuwen van geluk". Bieden de producten voor de allerlaagste prijs aan. Lokken klanten met acties als 3 halen 2 betalen, kortingsbonnen, gratis verzenden*, gratis retourneren en levering per direct.
Ze zullen inderdaad wel concurrenten wegduwen of tegenhouden. Maar je bouwt zo geen duurzaam klantenbestand op. Het is korte termijn denken. Reclame blijft nodig en de klant haakt af zodra je niet meer de goedkoopste bent, je de verzendkosten doorberekent in de prijs bijvoorbeeld.
Lachende derde is de consument. Die wordt teveel verwend. Die vindt het normaal dat hij geen verzendkosten hoeft te betalen. Die bestelt kledingstukken in 3 maten en stuurt er dan 2 gratis retour. Die vindt het vanzelfsprekend dat iets klaar ligt bij de kassa. Die vindt het logisch dat je zonder extra kosten tot 22.30 uur kunt bestellen en het de volgende dag in huis hebt.
Er ontstaan een consument die denkt dat een webwinkelier van de lucht kan leven. Een consument die te makkelijk koopt.
Deze Don Quichot rekent verzendkosten. Deze Don Quichot heeft zelden retourzendingen. Bij deze Don Quichot kun je tot 14.00 uur bestellen en dan wordt het dezelfde werkdag verstuurd. Deze Don Quichot draait zonder reclame-budget. En bovenal, deze Don Quichot blijft gewoon doorvechten tegen de windmolens. Dwaas? Nee, ik noem dat lange termijn denken.
Bijpassende leesvoer:
Marge is "uit"
Korte termijn is lange pijn
Zalando draait 40 miljoen verlies
De kip met de gouden eieren
Maken we elkaar gek met de logistieke wedloop?
* Gratis verzenden lijkt mij alleen lucratief voor de schoenenbranche. Omdat dat offline een enorm arbeidsintensief product is.